Nieuwsbrief December 2015

Hallo vrienden, volgers en belangstellenden.

Van 26 oktober tot 14 november zijn we op reis geweest voor de Stichting.

Met twee grote opdrachten op zak arriveren we in Gambia.
1. Opening van de nieuwe SGV school waar vanaf februari aan gewerkt is.
2. Een plavuizen vloer voor de Herman de Grootschool.

1 . Dankzij de Stichting Onesimus in Kampen, de Zuiderkerk in Emmen en vele andere gulle gevers hebben we een derde school kunnen realiseren in een van de kleine dorpen in Gambia. Deze keer in Tawuto. De dag na aankomst gaan we direct een kijkje nemen in deze SGV school. SGV staat voor Stichting Gambia Vooruit. Het is door de nadrukkelijke wens van de hoofdmeester zo genoemd.  Bij aankomst staat er een prachtig schooltje dat bijna klaar is.
De toiletten moeten nog afgebouwd worden, zo hier en daar wat verfwerk en het schoolterrein moet vlak gemaakt worden en ontdaan van bouwafval, voor de rest ziet het er heel  mooi en vooral gezellig uit.
De school is een aantal weken geleden gestart en er zitten inmiddels 40 kinderen in de klas. Er zijn best nog wat probleempjes. Er is nog niet genoeg meubilair voor de school dus zetten ze gewoon twee kindjes op  een stoeltje. Tja, klinkt raar maar hier kan dat. We bestellen direct extra meubilair zodat er binnenkort 2 klassen ingericht kunnen worden. Voor de hoofdmeester bestellen we een grote tafel en stoelen voor in zijn kantoortje. Hij werkt al jaren als leraar maar vertelt ons dat hij nog nooit een eigen kantoor met een eigen tafel gehad heeft.  Meester Momodou is heel blij want vorige week heeft hij ook nog bezoek gehad van 2 jonge dames uit Emmen, Mariette en Anke, die hem gaan helpen bij sponsoring van de schoolkinderen. Geweldig nieuws en het zal de school zeker de eerste jaren extra hulp en mogelijkheden bieden.

De schoolspullen die we gekregen hebben van de Groen van Prinstererschool in Emmen zijn gearriveerd met de container.
Puzzels, reken- en taalspellen, speelgoed, keukentje, poppenhuis en noem maar op pakken we met elkaar uit en richten de lokalen in.

Elke dag gaan we even naar de nieuwe school om de voortgang in de gaten te houden. Natuurlijk moet er ook een openingsfeest georganiseerd worden. Hiervoor gaan we met hoofdmeester Momodou, juf Fatou  en een aantal moeders om de tafel om te bespreken wat ze willen. De moeders willen graag koken bij de school zodat alle bezoekers bij de opening te eten krijgen. Alle ingrediënten worden op papier gezet en wij worden uitgenodigd om met deze dames naar de markt te gaan om alle inkopen te doen. Even voor uw beeld, de pannen moeten gehuurd worden, stoelen moeten gehuurd worden,  een muziekinstallatie met microfoon moet gehuurd worden,  kookhout moet gekocht, rijst en alle ingrediënten, drinken voor jong en oud.  Wij gaan de volgende dag met de dames naar de markt, dit is een happening op zich. Mooi om te zien hoe de vrouwen dit elke dag doen en hoe goed ze kunnen afdingen bij alles wat ze kopen. Koken voor 300 bezoekers is natuurlijk geen dagelijks werk. Het is een spannende dag voor de dames om alles voor elkaar te krijgen. Afgeladen met rijst, groenten en kip gaan we in 2 taxi’s terug, inmiddels zijn de pannen en de stoelen bij de school gearriveerd op een ezelwagen, prachtig.

De officiële opening is een groot succes. Bijna 300 gasten en een groepje hoogwaardigheidsbekleders zoals de Imam, de Pastor, schooldirecteuren uit de omgeving, de Alkalo (het dorpshoofd) , de laatste gaan speechen. Wat extra mooi is om mee te maken, in het dorp wonen moslims en christenen gebroederlijk bij elkaar en de kinderen gaan nu samen naar school.  Uiteindelijk houden wij zelf nog een korte speech en met het overhandigen van een nieuwe schoolbel wordt de school officieel open verklaard. Het feest kan beginnen, eten, drinken, muziek en dans. Dansen zit ze hier in het bloed, klein en groot, alles staat te swingen. Het feest gaat door tot het donker wordt. We gaan blij en voldaan naar huis en praten nog lang na over deze prachtige dag. We gaan pas slapen als onze fles wijn leeg is.

Het tweede project loopt erg gesmeerd. We vragen de mensen die de tegelvloer gelegd hebben in de SGVschool of ze ons willen helpen bij de Herman de Grootschool. Het is een team van zes mannen die goed op elkaar ingespeeld zijn. Ze willen graag want het werk ligt hier niet voor het oprapen. We gaan met de mannen mee naar een grote loods waar ze tegels verkopen. Het wordt weer een grote happening want 3 blanke vrouwen komen hier niet vaak. Iedereen wil kennis met ons maken. Het kost dus nogal even tijd om tegels uit te zoeken en te kopen. De familie de Groot uit Emmen heeft geld geschonken voor deze vloer en wij zijn superblij want de oude cementvloer is er slecht aan toe. De buurman van de tegelboer verkoopt cement, dat is handig. Het feest begint opnieuw, iedereen wil kennis maken en met ons op de foto. Ach het heeft ook wel wat hoor bij de Gamma overkomt ons dit nooit.  Als alles afgerekend is wordt er een vrachtwagen bijgeroepen die direct alle spullen naar de school brengt. De tegelzetter rijdt mee om de weg te wijzen. Er zijn immers geen straatnamen dus de Tomtom werkt hier niet. Wij gaan verder om een vrachtwagen zand te bestellen voor het maken van de cementvloer. Bij aankomst staat er een serie vrachtwagens volgeladen in de rij te wachten op klanten. Boter bij de vis, betalen en meerijden naar de Herman de Grootschool. Zo dat heeft ongeveer een dag gekost maar alles is er. Op zaterdag en zondag zijn de mannen aan het werk en als we in de middaguren gaan kijken is er al een lokaal klaar. Op zondag gaan we weer en het tweede lokaal is nu ook klaar. Aangezien er nog tegels over zijn besluiten we een serie bij te kopen zodat we het kantoor en de bergruimte er gelijk bij kunnen doen en ja, dit kan gewoon op zondag. Na twee dagen hard werken ligt alles op zijn plek. We zijn trots dat het zo goed gelukt is en wat zal er nu minder stof in de lokalen liggen. Een mooie schone leeromgeving voor de kinderen, er wordt veel gezongen geklapt en meegestampt met de voetjes in het onderwijs hier. Geen stofwolken meer, fantastisch. Meester Amadou is blij en bedankt iedereen voor zijn hulp.

De Bojang Nursery School wordt natuurlijk ook weer bezocht. Het gaat hier erg goed, mede dankzij verschillende sponsors  uit Nederland, Engeland en Zweden hebben ze het beter dan andere scholen. Ze hebben zelf gezorgd voor meer sponsors en dat doen ze goed. We laten een bedrag achter omdat er dakplaten lek zijn en deze met spoed vervangen moeten worden. Het is leuk om de leraren en kinderen weer te zien en vooral dat het zo goed gaat. Ze hebben zelfs een kleine bibliotheek ingericht, geweldig.
We hebben niet zoveel nieuws van de Bojang deze keer omdat we druk met de twee andere scholen zijn.
We zijn wel heel trots op ze. De kinderen die van deze school afkomen en doorgaan hebben een geweldige basis en vaak een voorsprong op andere kinderen.

Naast alle bezoeken aan de 3 schooltjes  gaan we ook op familiebezoek bij een aantal gezinnen die al vele jaren hulp krijgen van onze stichting. Iedereen is gezond en we geven rijst en andere etenswaren zodat ze het even wat gemakkelijker hebben.
Verder bezoeken we nog enkele scholen waar we kinderen sponsoren. Het is altijd fijn om te zien dat ze op school zijn en niet weten dat wij komen. Voor ons het bewijs dat het geld van alle gulle gevers goed besteed wordt.

Al met al gaan we na 3 weken heel tevreden naar huis en de hitte van Gambia laten we achter ons. Dat was wel een beetje afzien, 36 graden en een hoge luchtvochtigheid, het maakt je behoorlijk moe en je hebt het gevoel dat alles in slow motion gaat. We zijn al weer aan het werk en kijken met een  warm gevoel terug op wat er gerealiseerd is.

Natuurlijk sluiten wij niet af voordat we alle sponsors, helpers en belangstellenden bedankt hebben voor de hulp die ons geboden wordt.

We blijven het herhalen, zonder jullie zijn wij niets.

Jeannette, Thea en Liesbeth.