Nieuwsbrief december 2013

Hallo vrienden van Stichting Gambia Vooruit

Graag willen we jullie vertellen over de resultaten van onze reis naar Gambia eind november.

Het doel dit jaar: Een ambulance kopen en wegbrengen naar het dorp Fatako.

Een bijzonder doel deze keer omdat we ons voorheen alleen met scholen beziggehouden hebben.

Twee jaar geleden hebben we een reis door het land gemaakt en hebben overnacht in dit dorp.

Er is een kleine school aanwezig in Fatako en een pomp van Unicef voor water.

Verder is er niets. We hebben de bevolking gevraagd wat ze het meest nodig hebben.

Het antwoord, u begrijpt het al, een auto die als ambulance kan dienen.

Aangezien het met onze scholen erg goed gaat hebben we gemeend met dit idee aan de slag te moeten gaan.

Twee jaar later is het dan zo ver. Dankzij sponsoring is het mogelijk geworden om in Gambia een oude landrover op te kopen, aan te passen en te zorgen dat het als ambulance ingezet kan worden.

Dit gaat niet zonder slag en stoot, je moet er elke dag achteraan om te controleren hoe ver men is. We hebben iedereen flink achter de broek gezeten om de klus zo snel mogelijk te klaren. Snel is echter een woord wat men niet kent in dit deel van Afrika. Beloftes komt men uiteindelijk wel na maar nooit in het tijdsbestek wat er voor staat. Europees denken werkt hier niet, dus elke dag vol belangstelling naar de garage en zeggen hoe geweldig ze het doen en hoe blij we zijn. Veel foto’s maken helpt ook, vooral als je zegt dat we alles aan de sponsors laten zien.

Tien dagen na aankomst is de auto klaar, yes yes yes, nu kunnen we op reis.

Iedereen is opgewonden en vol spanning. De chauffeur van de ambulance, aangewezen door de inwoners van Fatako, is speciaal naar de kust gereisd om zelf de ambulance naar zijn dorp te kunnen brengen. Hij is stil en erg onder de indruk als de auto voor ons hotel afgeleverd wordt. De eerste tien minuten is hij niet in staat om te praten, zelfs wij zijn er stil van en dat is bijzonder.

We laden de achterbak helemaal vol met verhuisdozen. Kleding, dekens en gebruiksvoorwerpen gaan mee om uit te delen in het dorp. Alles gekregen van sponsors in Nederland.

Daar gaan we, twee auto’s, volgeladen, zes reizigers, hete zon, geen airco, stof, water en zweet, acht uur rijden, lange dag, ezels koeien geiten kinderen apen op de weg, maar uiteindelijk komen we in het donker aan in Fatako. We zien geen hand voor ogen want het is hier aardedonker. Er is eten gekookt voor ons, heerlijke rijst met iets van vlees en een kruidige saus. Heerlijk. We krijgen een piepklein kamertje met een tweepersoonsbed van bamboe stokken. Help, we zijn met z’n drietjes.

Dan maar over dwars en een doos onder onze voeten zodat het bed past bij onze lengte.

We kunnen er een ellenlang spannend verhaal van maken, maar uiteindelijk is de bevolking van het dorp enorm blij met de ambulance en na het uitdelen van de meegebrachte spullen vindt er een enorm dansfeest plaats. Fantastisch.

Het plan om misschien ook nog een medische post te bouwen in de toekomst wordt direct geschrapt als we te horen krijgen dat er op 18 kilometer afstand een klein ziekenhuis gebouwd wordt. Voorheen was het 50 kilometer. De reistijd naar het ziekenhuis is meer dan gehalveerd. Drie dagen blijven we in het dorp en mensen dat is afzien.

Er is helemaal niets te doen. In de ochtenduren werkt men op het land. De rest van de dag is men bezig met eten koken en water halen. Er is geen elektriciteit of stromend water. Zand is er in overvloed. De kinderen zijn erg vuil en stoffig en een snotneus hebben ze allemaal. Wat een leven. Toch is iedereen blij en vol belangstelling.

Als we na 3 dagen de reis naar de kust aanvaarden zijn we zwijgzaam en of je wilt of niet, het zet je tot nadenken.

Na een lange reisdag duiken wij het zwembad in, zij blijven achter in de stof.

Wij vinden verkoeling onder de douche en met koude drankjes, zij blijven achter in de hitte.

De laatste dagen van ons verblijf besteden we aan de scholen. Er vinden verschillende vergaderingen plaats. Zowel de Bojangschool als de Herman de Grootschool doen het goed. Beide scholen krijgen een pakket leerbenodigdheden voor het hele jaar. Potloden, schriften, gum, puntenslijpers, schriften enz.

Verder wordt er een plan gemaakt voor onderhoud van de schoolgebouwen. We zien er streng op toe dat de gebouwen er schoon en netjes uitzien en goed in de verf zitten. Daar krijgen de scholen een budget voor van de Stichting.

Graag willen we een aantal sponsors met naam noemen omdat hun inzet heel groot geweest is voor de realisatie van de ambulance.

De Zuiderkerk in Emmen

PKN kerk Het Anker in Emmercompascuum.

Manon en Nico. De gele koets.

De kinderen van groep 8 van de basisscholen in Nieuw Weerdinge. Kleve Project.

 

Tot zover, rest ons alleen om alle sponsors te bedanken voor alle geweldige giften die het ons mogelijk maken om de mensen daar te helpen. Onze dank is groot.

Thea Haitel        Jeannette Omvlee        Liesbeth Berends